Levensverhaal? Alleen als de cliënt het wil!

Onderwerp: Levensverhaal? Alleen als de cliënt het wil!
Interview met: Andrea van Lier en Monika Wildenbeest
Locatie: Monicare Thuiszorg, Pannerden
Door: Anne Marie Vaalburg

Een compact zorgleefplan dat de privacy van de cliënten waarborgt, dat hadden verzorgende IG Andrea van Lier en directeur Monika Wildenbeest van Monicare voor ogen toen zij hun bestaande zorgplan, zorgkaart en zorgdoelen in een nieuw jasje goten.  

 

 

Hoe zijn jullie te werk gegaan bij het maken van jullie eigen zorgleefplan?

We hadden een aantal kritische vragen, ik som ze op:

1. Kunnen we direct met de intake al een zorgleefplan opstellen?

Als een cliënt bij ons in zorg komt, zit hij niet te wachten op uitgebreide gesprekken gebaseerd op lange vragenlijsten. Hij of zij komt uit het ziekenhuis of heeft dringend hulp nodig en wil alleen weten: wanneer kom je en met hoeveel man staan jullie aan mijn bed? Onze intake is daarom supercompact, alle domeinen zijn in twee regels in te vullen.

Eigenlijk nemen we van beide kanten de tijd om te kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. Pas na een week of zes, als we elkaar beter kennen en als de cliënt zich veilig en prettig voelt, gaan we rond de tafel en stellen we samen met de cliënt zijn of haar zorgleefplan op. In dat stadium gaan we dieper in op: wat wilt u veranderen? Wat heeft u voor wensen?
De cliënt beslist zelf wat er in het zorgleefplan komt te staan. Ons zorgleefplan is dan ook vanuit de cliënt geschreven en in de ik-vorm.

2. Moeten we werkelijk alles van onze cliënten weten?

Ons antwoord hierop was: nee, het is uitdrukkelijk de cliënt die kiest wat hij vertelt.

3. Moeten we alles wat de cliënt vertelt opschrijven?

Nee, het zorgleefplan mag geen doel op zich zijn, het moet wel een relatie met de zorg hebben. Wij vinden het belangrijk aandacht en tijd te besteden aan onze cliënten, maar dat we met de cliënt bespreken hoeft niet allemaal in een dossier gevangen te worden. Dat kan het vertrouwen schenden en slecht zijn voor het welzijn van de cliënt.

Hij of zij slaat het zorgdossier open en wordt meteen geconfronteerd met zijn verleden. Een zorgleefplan moet mensvriendelijk zijn en niet tot een valkuil leiden, doordat het hele levensverhaal open en bloot ligt.

4. Is het verstandig om cliënten veel vragen te stellen? Zou de cliënt dit op prijs stellen?

Nee, wij vinden dat het zorgleefplan moet leven- het is een continu traject- flexibel, dynamisch en toekomstgericht op een positieve manier. De cliënt staat voorop en centraal. Onze cliënten zijn over het algemeen chronisch zieken of ouderen.
Met name ouderen vinden het niet gepast om met hun verleden geconfronteerd te worden.

Zij ervaren het als pijnlijk als zwart op wit staat dat zij onvrijwillig zestien kinderen hebben gekregen, in Nederlands-Indië gevochten hebben of in een Jappenkamp hebben gezeten. Iedereen heeft verwerkingsproblemen. Als de cliënt de zorgverlener vertrouwt, komt dat ook ter sprake komen tijdens de zorg. Maar opschrijven gaat te ver, onze cliënten willen zelfs niet dat je er met collega's over praat.

Emotionele zaken die lastig zijn, schrijven wij pas op in het zorgleefplan als het voor onze zorg van belang is. Bijvoorbeeld als iemand schaamtegevoelens heeft vanwege verminking door een operatie, bijvoorbeeld een borstamputatie.

Mogen we jullie zorgleefplan zien?

Ja natuurlijk (zie onder)! We hebben ons laten inspireren door het leefplan van Gabriëlle Verbeek, ook die vonden we nog te uitgebreid en hebben we dus nog ingekort. We laten jullie graag ons zorgleefplan zien want we zijn enorm trots en... het werkt!

Downloaden overige praktijkvoorbeelden:

• Download het voorbeeld van Monicare - 2 documenten (LET OP: eerst inloggen of registreren)
• Overige praktijkvoorbeelden