Boeiende documentaires op IDFA 2016
Van 16 tot en met 27 november vindt in Amsterdam weer de IDFA plaats. Voor het vijfde jaar bestudeerde wij het programma van dit internationaal documentaire festival (zo’n 300 films!) en zet alle documentaires over ouderen en over de (ouderen)zorg op een rij.
Onze tips voor dit jaar:
> Remember me
Siri is begin veertig, maar kijkt als een baby van een paar maanden oud de wereld in. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat ze een paar jaar geleden nog een ambitieuze, sprankelende vrouw was. Siri lijdt aan jongdementie. Ze woont in een tehuis waar de dagen eender voorbijglijden – al deert haar dat niet. De gordijnen, de afwasmachine of het aanschuiven van de stoelen, het biedt al genoeg te doen. Filmmaker Ragnhild Bergem brengt dat subtiel in beeld. Voor hun geliefden is de situatie moeilijk.
> These memories won’t last
Toen Stu Campbell zijn bejaarde grootvader in zijn onderbroek op het dak aantrof, vermoedde hij dat opa wérkelijk zijn verstand had verloren. In een interactieve webanimatie vertelt Campbell het verhaal van zijn grootvader. Tussen zijn verwarde periodes door, borrelt een zijn levensloop naar boven in getekende scènes. Al scrollend volg je de verhaaldraad, die wonderlijke, tragische en soms komische voorvallen uit opa’s leven aaneenrijgt, evenals lastige misverstanden over gestolen petjes en kunstgebitten.
> Taimagura Grandma
Liefdevol verhaal over een hoogbejaard Japans echtpaar in het Japanse bergdorp Taimagura. Het dorp is een deel van het jaar bedekt onder een laagje sneeuw, wat het leven er niet makkelijker op maakt. Voor de goedlachse oma en haar man vormen de weersomstandigheden geen enkele belemmering om hun werk voort te zetten. Dan gebeurt het onvermijdelijke: opa overlijdt. Oma Masayo staat er nu alleen voor.
> Shalom Italia
Drie Italiaans-joodse broers van respectievelijk 74, 82 en 84 jaar oud komen na zeventig jaar samen om op zoek te gaan naar de plek waar ze tijdens de Tweede Wereldoorlog met hun ouders ondergedoken waren om aan de nazi’s te ontkomen. Broederlijk discussiëren ze over wiens herinneringen ‘waar’ zijn.
> Monster in the mind
Dertig jaar geleden maakte medisch journalist Jean Carper een CNN-documentaire over alzheimer, een ziekte die algemeen werd en wordt gezien als een van de grootste bedreigingen van de vergrijzende westerse samenleving. In die tijd was de voorspelling dat er binnen dertig jaar een geneesmiddel voor de ziekte gevonden zou worden. De ruim tachtigjarige Carper, zelf draagster van het gen dat gevonden wordt in mensen met alzheimer en inmiddels op een kritieke leeftijd, reist de (medische) wereld over om te zien hoe het staat met het onderzoek.
> Who we were
Openend met een noodoproep voor een ambulance laat Sine Skibsholt in haar documentaire zien hoe de relatie van een Deens stel op de proef wordt gesteld door een plotselinge beroerte. Het leven van Mette Line en Kristian voor de attaque: vakantie, feesten, een verhuizing, twee kinderen. Al dat verworven geluk maakt plaats voor bezoeken aan ziekenhuizen, revalidatiecentra en therapeuten. Skibsholt volgt de familie vanaf de beroerte, van lente tot lente. De schade is onomkeerbaar. Het leven dat zij twaalf jaar deelden, is voorgoed verdwenen.
> A young girl in her nineties
In het geriatrisch ziekenhuis is het stil; totdat de beroemde choreograaf Thierry Thieû Niang het gebouw binnenkomt. Muziek vult de lege gangen en met dansworkshops wekt hij de Alzheimerpatiënten tot leven. Dankzij de muziek en de voor hen ongebruikelijke bewegingen, leven veel patiënten op, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Een van hen is de 92-jarige Blanche Moreau. De intimiteit van het dansen en de geladenheid van de muziek maken liefdesgevoelens in haar wakker. In een ontroerende film zien we hoe dans oude zielen tot leven brengt.