Sleutel op weg naar acceptatie

Accepteren dat je naar een verpleeghuis bent verhuisd, dat is geen eenvoudige opgave. Rosette Zwart, EVV-er uit Haarlem beschreef hoe zij met haar collega's een cliënt hierin ondersteunde. Met dit voorbeeld van mentaal welbevinden verdiende zij een boekenpakket. 

De client van Rosette voelde zich overduidelijk niet thuis in de nieuwe woonsituatie. Gedurende een jaar is gewerkt aan de verbetering van haar situatie. Hierinder lees je hoe Rosette en haar team dat hebben aangepakt.

Zorgvraag:
P: Mevrouw wil hier niet wonen, voelt zich hier opgesloten.
E: Mevrouw heeft de ziekte van Alzheimer. Hierdoor heeft ze weinig ziekte-inzicht en vormt ze een gevaar voor zichzelf en haar omgeving als ze thuis woont.
S: Mevrouw probeert op allerlei manieren uit het verpleeghuis te komen, is verbaal en fysiek agressief naar medebewoners en personeel. Mevrouw huilt veel, zegt dood te willen.

Doel:
Mevrouw voelt zich gehoord en deskundig begeleid. Mevrouw accepteert de situatie en kan op haar manier haar leven leiden.

Welke acties zijn ingezet?

Mevrouw wilde niets weten van artsen of psychologen. Zij hebben zich daarom op de achtergrond gehouden en de verzorging en de EVV-ers op afstand geadviseerd. Alle acties zijn door de verzorging en EVV-er uitgevoerd.

Sleutel van de voordeur

Als de eerste bewoner van ons verpleeghuis kreeg mevrouw de ‘sleutel' van de voordeur. Super spannend! Mevrouw mocht dus zelfstandig naar buiten. Dit is begonnen als test. Ze is maar één keer naar buiten gegaan en aan het einde van de straat weer teruggegaan om te vragen of iemand zin had om met haar mee te gaan. Maar de sleutel om haar nek werkte psychologisch zo goed, dat ze hem mocht houden. Ze had haar vrijheid terug. Dat was genoeg voor haar, ze hoefde niet meer te ontsnappen, want ze kon gewoon weg.

Acceptatie van de ziekte

Op momenten dat mevrouw in de gaten heeft dat ze bij ons woont vanwege de ziekte van Alzheimer, geeft ze aan liever dood te willen. Ik ben van mening dat je pas met een ziekte om kan gaan als je accepteerd hebt dat je die hebt. Dus hebben we veel met mevrouw en haar medebewoners gepraat over wat de ziekte inhoudt. Op haar kamer liggen folders en we geven de ziekte de schuld als iets niet lukt. "die rot Alzheimer ook" Ook is mevrouw met de zaakwaarnemer naar een Alzheimer cafe geweest.

Verkoop en afscheid van het huis

Samen met de zaakwaarnemer is besloten te wachten met de verkoop van het huis. Na een half jaar is in overleg met mevrouw het huis toch te koop gezet. De verkoopbrochure van het huis lag op haar kamer en brachten we af en toe onder de aandacht. Als het huis verkocht is, gaan mevrouw, haar zus en ik er nog een laatste keer naar toe om afscheid te nemen en wat spullen die veel voor mevrouw betekenen op te halen. Dit was een hele bijzondere middag. Bij het vertrek was het even spannend, toen zei mevrouw dat ze niet meeging. Gelukkig was ze makkelijk om te praten.

Regie

We geven mevrouw zoveel mogelijk de regie over haar eigen leven terug. Vaak haalden we bijvoorbeeld zomaar haar bed af of namen haar kleding mee voor de was. Nu vragen we bij zoveel mogelijk dingen hoe zij het wil.
Mevrouw heeft leren werken met een agenda, om te zien dat ze wel degelijk leuke dingen doet en visite krijgt.

Tijdsinvestering dubbel en dwars waard!

Het proces kostte veel tijd gekost, maar een boze bewoner die steeds weg wil kost nog veel meer tijd. Het was de investering meer dan waard!

We hebben veel doelen bereikt met dit proces:

• alle rustgevende medicatie is gestopt
• mevrouw is zich ervan bewust dat ze de ziekte van Alzheimer heeft en lijkt dit te accepteren.
• mevrouw voelt zich door het personeel gehoord, begrepen en goed geholpen wordt.
• mevrouw lijkt haar plekje in de woning te hebben gevonden en zegt het naar haar zin te hebben.

Als bewijs van deze stellingen gaf mevrouw mij een 'kado'. Mevrouw wilde haar schoonzus een kaart schrijven en vroeg mij op te schrijven wat zij op de kaart wilde hebben:

Lieve A, Eindelijk een berichtje van mij, ik miste kaarten en het goede adres. Nou je weet natuurlijk al dat ik opgenomen ben in een Alzheimer ziekenhuis. Jij zal het ook wel druk hebben met van alles en nog wat. Ik had aldoor geen kaarten om te sturen maar gelukkig heeft G daarvoor gezorgd. Ik wordt hier goed verzorgd en het is hier gezellig. Veel liefs en een dikke kus van L.

Met deze inzending verdiende Rosette een boekenpakket. Wil jij ook zo'n boekenpakket? Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Lees verder:

>>> domein mentaal welbevinden